Öncelikle belirtmek durumundayım ki, kadınlar ilginç varlıklar..
Hem çok benzer, hemde kavram misali kendi içlerinde ayrılıyorlar. Bir çınarın dalları gibiyiz hepimiz, kökenlerimiz aynı sadece.
Doğum yaptığım sıralarda ısrarla normal doğum olsun diye diretmiştim. Kesilme düşüncesi bana çok itici geliyordu çünkü. Yaklaşık 21 saat hastanede sancı çektim. Bir gün anne olursan o duyguyu anlayacaksın elbette, ama kısaca hiç de kolay bir süreç olmadığını az çok biliyorsundur. O yatakta tek başıma yatarken, kendimi hep şu şekilde motive ettim. "Efsa sen güçlü bir kadınsın, dünyada senden daha zor koşullar altında bir çok kadın bunu yaşıyor, sabret, yaşa, duyduğun acının bile tadını çıkart. Belki bir daha asla yaşayamayabileceğin bir durumla karşı karşıyasın" diyerek söylendim durdum. Beni orada ayakta tutan tek şey yalnız olmadığımı bilmekti.
Sonraki süreçte, hayat farklı şekilde ayakta kalmamı sağlayacak şeyler sundu bana. Boşandım, kendimce bir çok şey başardım. Sonra ilk kez aşkı iliklerimde hissettim. Birinin zekasına aşık oldum ve bu "onu o yapan" tüm özelliklerini bastırdı benim için. Tüketmek değilde, sanki bir hazine bulmuştum ve bitirene dek onunla olmalıymışım gibi bir his vardı içimde.. Geriye bakıp düşündüğümde o adamı çok sevdim, ondan hiç vazgeçemedim diyemem. Ama gerek genel kültürü, gerekse davranış ve düşünce biçimi beni benden alıyordu. Yoksa tipi, dokunması yada nasıl seviştiği umurumda değildi. Bu yüzden hiçbir zaman bir beklenti içerisinde değildim ona karşı tam olarak. Benimle olduğu anlarda yalnız benim olmam bana yetiyordu. Fazlasını ara sıra istesem de benim sesimi duymadan uyuyamadığını biliyordum. Süregelen 2 sene boyunca onun beni yanında tutma çabaları, benim ona bir bağımlı gibi yapışıp kalmam, aramıza giren kadınlar ,erkeklerle geçti.
Geçenlerde bir söz yazmıştın. "Kendimden kaçtığımda iki tür insana koşuyorum: onlarda saklandıklarım ve içinde kaybolduklarım." * Sınıflandırma değil elbette söylemek istediğim. Ama sende benim için kelimelerinin içinde kaybolduğum insanlardansın.
Hayatın karşısında duruşunu, görme biçimini seviyorum ve insanlara verdiğin özeni. Umarım hep böyle güzel kalırsın.. Sen sırf kelimelerinle bende saygı uyandıran ender insanlardan oldun hiç bilmesen de.. Hayatımın iyi gitmeyen bir döneminde seni bulup okuduğum için ve bana yalnız olmadığımı hissettirdiğin için teşekkür ederim. Çünkü insan her ne kadar sevse de, bazen yalnız olmadığını bilmek istiyor.
Güzel kal.. :)
* PHaloe
