Sen Kokan Şehir

Biliyor musun?

Güldükçe ilkbahar kaçıyor sanki gözlerine..

Benim yüreğimde galalar filizleniyor.

Bir kuş uçuyor gökyüzüne,

Kabuğu kalkmış bir yaramın izleri daha siliniyor.

Gözlerine baktıkça yağmurları giyiniyorum sanki.

Islandıkça, saçlarımdan damlayan huzurla yeniden uyuyorsun dizlerimde.

Biliyor musun?

Sesini çok özlüyorum.

Yüzüne dokunmayı özlüyorum.

Bir sokulsam diyorum koynuna!

Sokulsam geçecek sanki bu özlem.

Kokunla başım dönecek,

Kendimi tutmama gerek kalmayacak.

Daha kararlı, daha emin olacağım kendimden.

Sen adam!

Her nerede, ne şekilde yaşarsan yaşa,

Kokunu aldım ya bir kere,

Ne zaman o şehire gitsem, seni soluyacağım.

 

* Bugün folklör seçmesine katılacak olan, mavi bisikletli bezelyenin annesi, Efsa...

 

* Görsel

Düş-me-lere

adam "gel" dedi,

kız gitti,

adam kızı kucakladı,

kız adama yaslandı.

adam yalnız ama sıcacıktı, acılıydı...

kadın yaralı ama duragandı, yalnızdı...

Biri yalnızlığını kapatmayı, 

diğeri yaralarını sarmayı denedi-ler,

birbirlerinde kaybolmayı, 

birbirlerini yeniden bulmayı denediler,

Fazla konuşmadan dilsiz bedenlerde toplandılar,

Sonra adam konuşmak istedi,

kız susmayı tercih etti...

adam kızı konuşturmak istedi,

kızsa söyleyecekleri sözcüklerden sonrasını merak etti,

o sözleri biliyordu sanki,

ama yaşanacaklardan emin olamaıyordu.

adam da sustu sonra, 

başka konulardan bahsetti.

üstelemedi kız,

minnetle başka konulardan konuştular

kendileri hariç...

kız geldiği gibi gitti sonra

vedalaşmadı adamla,

kız bir düşten ibaret olduğunu biliyordu.

kız bir düş olarak kalmak istiyordu,

adam düş olarak kalsın istiyordu kızı...

birlikte düş(tü)ler...