İnsan ne kadar hazırlıklı olsa da, ilk duyulan şokun ardından her saniye daha da fazlalaşıyor o ölüm acısı.
Bugün anneannemi kaybettik.
Hani bazılarımızın hayatlarında güçlü kadın imajı olur ya; gerek anneannemin annesi, gerekse anneannem şu dik duruşlu ve kendi parasını kendi kazanan kadınlardı. Ufak bir ilin ufak bir ilçesinde doğmuştu. Annesinin savaştan sonra evlendiği kocasına ve onun okula gitmesini engellemek için söylediği "okula gönderip orospu mu yapacaksın kızını" tarzı sözlerine karşı durarak, köy enstitüsüne gitmiş, burada dedemle tanışmış ve ikisi de nişanlı olmalarına rağmen onlardan ayrılıp kavuşmuşlardı.
Şöyle bir düşündüğümde onunla ilgili ilk aklıma gelenler:
* Doğduğum ilin ilk öğretmenlerinden biri olduğunu..
* Hatta öyle nam salmıştı ki, aile adı yada lakabımızla anılmayıp, ben .... öğretmenin torunuyum dememin yeterliliğini..
* Yatağa düşmesine 1 ay kala bulmaca çözmesini..
* Hacı hoca takımına inanmayıp, hacca gittikten sonra 65 yaşında Kuran-ı Kerim ve sureleri öğrenmesini..
* Her zaman dik, inat ve sağlam duruşlu bir kadın olduğunu..
* Torununun torunlarını gördüğünü..
* ve 1926 doğumlu olup, Atatürkü gördüğünü..
* Geceleri rüyalarını unutmamak için başucunda kağıt, kalem bulundurduğunu..
* Her gün temizlik yaptığını..
* Babamla birbirlerine sürekli çattıklarını..
* Çok küfürlü ve edepsiz şakalar, el kol hareketleri yaptığını.. ve bizim kıkırdayıp, yüzümüz kızararak yanından kaçıştığımızı..
* Her ziyaretimizde "fiil nedir, sıfat nedir, çarpım tablosunu" 8 yaşımızdan beri bunları ezbere bildiğimiz fakat her halükarda sorular soran olduğunu..
* Hamileliğimde ya bende ikiz doğurursam diye korktuğumu..
* Dedem öldüğünde tüm çocuklarına burma bilezikler dağıttığını..
* Dedemle severek evlenmelerine rağmen sonraki süreçte hep lanet herif diye anımsadığını..
* Balayı zamanında yaptığı yemeği sokağa döken dedeme bir tane yapıştırdığını..
* Disiplin ve görev bilincini anneme nasıl aşıladığını, bana gösteren bir insandı..
Dün üst üste birkaç kötü haber aldım. Hem sağlık , hemde işimle ilgili sorunların üzerine bugün bunu duymak şok yaşattı diyebilirim. Şu an gözümde ne iş, ne de kızımın ve benim sağlık sorunlarımız var.
Kendisi 1 yıldır rahatsızdı, tuvaletini tutmakta zorlanıyor, aklı gidip geliyordu. 5 aydır ise sürekli yatıyordu. 1 aydır konuşamıyordu. 5 gündür gözlerini açamıyordu. Beklemediğimiz bir ölüm değildi. ama yine de şoka girebiliyor insan. Her an, her saniye acısı katlanıyormuş gibi. Hiçbir şey düşünmeden durup, anlamsızca ekrana bakıyorum sabahtan beri. Bu kadar yakın olmamıza rağmen, hazırlıklı bir ölüm olmasına rağmen yine de bu derece etkileneceğimi düşünmemiştim.
Üzgünüm.
Tek söylenebilecek şey Allah' ın rahmetinin üzerinde olması ve nur içinde yatması temennisi...
* Biraz durgun, biraz yorgun, telefonda babasının ağlayan sesine üzülen Efsa...
