Ben' e Dair / Mutluluk

Sevgili Melih benim nelerden mutlu olduğumu sormuştu. Bu konuda bir çok şey var yazacak, ama aklıma ilk gelenleri yazdım bende. Daha önceden de aramızda şu ufak diyalog geçmişti.
- "Peki mutluluk nedir sence?" diye.
- "Gülümseme" demiştim.

Mutluluk deyince aklıma ilk gelen gülümseme oluyor. Benim en güzel mutluluğum birine gülümsememdir ve ben gülünce karşımdaki de tebessüm ediyorya bayılıyorum o ana. Hatta bütün arkadaşlarımla falan konuşurken gülerim ben. Hemen yanaklarımda böyle top top oluverir. :) Gülümseme ile doldururum boşlukları. Benim için en güzel mutluluk; içten gelen bir gülümsenin, gözlerde yarattığı ışıltıda saklı. O nedenle çevremdeki herkezin gözünde farklı bir ışıltı vardır benim. Gidip gidip o tarz insanları bulurum ben. Yine o nedenle hep gülümseyen insanlara aşık olurum. İnsanların ses tonu bile değişir gülümseyerek konuşurken.

• Onun dışında bana özel olduğunu hissettiğim ve içinde ben olan herşeyden mutlu olabilirim. Şaşırtılıp, zekice söylediklerimin arasından çıkıp gelmiş bir şey beni inanılmaz mutlu eder.


• Birisini mutlu gördüğümde, mutluluğu duyumsarım. Bunuda en çok bir çocuk yüzünde görüyorsunuz muhtemelen.


• Kişiye özel dedim ya; mesela yemek pişirmeyi çok sevememe rağmen, karşımdakinin seveceği bir şeyler yapmaya bayılırım. Melih gibi yemek yerkende çok mutlu olurum. Tören gibidir benim için yemek yemek, en son ben kalkarım. Masanın düzeni de güzelse, özenliyse takdir dolu bir sevinç eşlik eder bana.


• Oda oyunlarını bitirdiğimde de mutlu oluyorum. Özellikle kendi başıma yaptığımda. Sudokuda da aynı şekilde hissediyorum. Hehehehe yaptım, ben başardım demek yeterince güzel.


• Kendimi mutlu hissettiğim anlardan biri de yolculuk anlarıdır. Farklı yerler görmenin heyecanı ile çoşar dururum. Normal de konuşmayan ben, heyecanlanırsam, bıcır bıcır hepten susmam.


• Biri bana sarıldığında ve beni kokladığında mutlu olurum. Aniden tutup öperse çok mutlu olurum.
• Kuru yaprakların çıtırtısını duyduğumda, onlara bastığımda... yada bir odun çıtırtısında ısındığımda,


• Zeytin ağacından zeytin topladığımda mutlu olurum ve narları ayıklayıp tabağa koyduğumda, sabır gerektiren bir işi bitirdiğimde mutlu olurum.


• O an düşündüğüm konularda karşıma çıkan işaretler de, bu yönde olursa ani mutluluklarım olur. En son bir kitap sayfasında oldu bu misal...


• Birde karşımdaki sevinçli ve iyi görmek içinde elinden geleni ardına koymayanlardanım. Kendimi bile hırpalamaktan çekinmem sevdiğim biriyse. Peki en son birini mutlu görmek adına ne yaptım diye düşündümde; kargo ile bir paket çikolata gönderdim Mardin' e. Üzerinde de hoş şeyler yazdım. 1 Gün sonra telefonda kızım ahahah, sen manyaksın hahahahha, deli yaaaa, Allah da seni güldürsün, vb. çığlıklar eşliğinde bende mutlu oldum. :) (Aynı şeyi daha Türkiye' de olmayan, Almanyadan hep siparişle getirttiğim içi çilek/çikolata parçacıklı bir çikolata içinse bende sevindirik oluyorum.)


• Hayatımda iki kez mutluluktan ağladım ben. Birincisinde ortaokuldaydım o zaman böyle bağcıkları çapraz geçmeli botlar çıkmıştı. Ama şimdiki evimizin taksitlerimiz vardı. Çok ciddi rakamlar ödüyorduk o zamanlar bu eve. Annemlere söyledim alamayız dediler. Ama içim içimi yiyor arkadaşlarımda görünce. Aradan 2 hafta mı ne geçmişti. Ben evde hep aynı yere otururum, oraya oturdum yastıga dayandım, elimin yastığın altına soktum, bişiy var. Bir çektim, çekmemle çığlık attım. İstediğim botlar elimdeydi ve ben konuşamadım :))).(sanki normalde çok konuşuyorum ya) Babama sarıldım, ağlıyorum, teşekkür ediyorum, hala ağlıyorum. Onlar benim ağlamama daha çok şaşırdılar. O sevincimi hiç unutmam.


• İkinci kez ağladığımda ise; doğumhaneden çıktım, yatağıma yerleştim bebeğimi bekliyorum. Doğumda görebildiğim tek yeri kuşbakışı bir popo olmuştu, kızımın ilk tersten poposunu görmüştüm :) Neyse 5 dak geçmeden getirler. Onu kucağıma alır almaz ben bir başladım ağlamaya yine. Ama nasıl ağlıyorum herkez bana bakıyor. Birde hemşire gelmiş sorular soruyor :D Sanırım istatistiksel şeyler yapacaklar. Kadın soruyor neden ağlıyorsun diye. Ben hem gülüp, hem ağlıyorum. Orada ayaklarımı yere uzatmış yatağın ucunda otururken; kendi canımdan, kanımdan olan bir bebeğe, bebeğime bakıp şükrederek mutluluktan ağlıyordum. Üstelik bebeğim benim için çok güzel bir günde doğmuştu. Ertesi gün benim doğum günümdü. Bebeğim bir gün daha bekleseydi aynı gün doğacaktık. (Ama iyi ki beklememiş :) )


• "Herkes bir Akrep olarak doğmayı isterdi inan bana. Güzel gözlerin, gururun, albeninin temel taşı Akrep. Senin kadar hayatına hakim, senin kadar yaptığı işin arkasında durabilen kaç kişi kaldı artık. (: ALLAH senin soyunu eksik etmesin. (Amin) Sen ki, bir bakışıyla buzları eritebilen, insana senin için Ferhat olup dağları delmeyi istettirebilen insan. Kim demişse sana fesat diye :))) onların hepsi . Neyse, yine açtıracaklar ağzımı. Senin güzel gözlerin bile yeter o kıskançlara. Sen görmezden, duymazdan gel o fesatlari"... bunu okuduğumda da pohpohlanıp anlık mutlu olabiliyorum meselaaa.

Son olarakta ufak bir mutlulukla ilgili bir paragraf eklemek istedim. Gerçi bunun bir benzerini yorum olarak da göndermiştim bir arkadaşımıza.

"Mutluluğunuzu alıp başka birisinin ellerine bırakacak olusanız er geç kırılacaktır. Mutluluğunuzu başka birisine verirseniz alıp götürebilir. Çünkü mutluluk yanlızca sizin içinizden gelebililir ve sevginizin sonucudur. Mutluluğunuzdan siz sorumlusunuz. Başka birisini hiçbir zaman kendi mutluluğumuzdan sorumlu kılamayız. Ama evlenirken ilk yaptığımız yüzükleri birbirimizin parmağına takmaktır. Onun sizi, sizin onu mutlu kılacağınız beklentisi ile yıldızlarımızı birbirimizin eline veririz. Birisini ne kadar çok severseniz sevin onun olmasını istediği kişi olamayacaksınız." Ustaca sevmek / Don Miguel Ruiz sayfa 42

Ben' e Dair / Küçücükkennnn

Bugün mim konumuz küçüklüğümüz. Kendi resminde de uçağın içinde olunca tam uçan kelebenk oldu (: ve buraya kondu.

Bende dünya üzerinde ki her insan gibi bayılırım bebeklik hikayelerimi dinlemeye ve inanırım ki en huysuz insan bile annesinden bebeklik anılarını dinlemeyi sever. Ben en küçük çocuğum, babamın emekliliğine de denk gelince, annemin değil babamın kucağında büyüdüm desem yeridir. O nedenle babamla çok sıkı fıkıyızdır. Genel olarak çok uslu bir çocukmuşum. Koydukları gibi bulurlarmış beni. Ama istediğim şeyler olana kadar tabiki... Neler yaptım diye düşünürsem ilk aklıma gelenler aşağıdakiler...

@ Annem 33 yaşındaymış ve o zamanlar kendini doğum için geçkin hissetmiş olacak ki; ben düşeyim diye ilaç içmiş. (4. çocuğum) Ama Allah işte inatla yaşama tutunmuşum. Sonra da çıkmıycam diye diretip, doğumunu 2 hafta geçiren bir bebekmişim. (bezelyede 3 hafta geç doğdu, karnımda öldü diye panikleyip neredeyse ben gidecektim)

@ İki kere biri 3 diğeri 4 yaşımdayken evden kaçmışım. Birincisi ablamın peşinden onun okuluna, ikinci ise canım çikolata yemek isteyince babamın gittiği kahveye.

@ Bir gün evde duran babamın jopunu alıp (haberlerde izlediğim gibi acaba acıtıyormu gerçekten diye) sol elimi açtım ve sağ elimle vurdum. Bir müddet sessizleştim tabi ki ve elimdeki baloncuk 10 günde falan ancak iyileşti. Ama bir daha o jopa asla dokunmadım. :) Allah tan silaha dokunmamışım. Ama kurşunları alıp alıp okulda arkadaşlarıma götürdüm yani.

@ Kahkülü olan kızları çok severdim ama benim yüzüm ufacıktı bana yakışmaz diyorlardı. Yine de istiyorum diye aldım makası kestim. Ama biraz yamuk oldu sanki diyeee diye keserken ufacık bir tutam kaldı alnımda. Eee öyle de okula gidemem ben deyip jileti aldığım gibi saçımın dibinden kestim. Bir hafta sonra iğrenç bir biçimde dik dik saç kırıntıları çıktı oradan, fondotenle bile kapanmadı. Tabi bir daha saçımı da kendim kesmeye kalkmadım.

@ Abimin bütün kız arkadaşlarını bilirdim, evde herşeyin yerini de ben bilirdim. Ajan gibi bilmediğim şey yoktu. Ama söylemezdim kimseye onlar ararken ben izlerdim yan gözle.

@ Yaklaşık 8-9 yaşıma kadar tülbent koklayarak uyudum. (koku severliğim o günden bugüne dek uzanır) Onsuzken ağlamaktan baygın düşene dek gözümü kırpmazdım mesela. Öyle yerlerde sürüye sürüye elimde taşıdım. Aramızda çok şizofrenik bir bağ vardı. Sonra bir şekilde bıraktım. Ama çok uykum olmadığı anlarda yine zaman zaman elime alıp kokladığımı hatırlıyorum.

@ Küçükken tanıdığım bütün erkeklerin subay olduklarını sanırdım. Babam ve amcalarım subay olunca.

@ Diğer çocuklar düşer bir yerlerini kırarlarken bana hiçbir şey olmadı mesela. Hep kolu ayağı alçılı çocuklara özenirdim. Hiç bisikletim olmadı, hep bisikleti olanları da kıskandım içten içe. Hiç dayak yemedim, hiç kardeş kavgası kıskançlığı çekmedim, ben büyürken abim, ablam evlendi. Şımarık değildim.

@ Göze göz dişe diş kavramım hep vardı. Annem istediğim şeyi yapmama haklı olarak izin vermeyince, sen misin bunu yapan deyip canını acıtmak istedim. Ama bunu yaparken kendime zarar verdim. Sonra yine birgün bacağımdaki yaranın kabuklarını oynaya oynaya iltihap kaptırdım ve bunun yüzünden 5 gün yürüyemedim.

@ Babam yeşil gözlü kumral bir adamdı. Dedem (annemin babası) de sarışındı. Nasıl olupta dedemin annem gibi esmer bir kız oldu anlayamazdım. Dedemi hep babamın babası olarak düşlerdim. Çünkü onlar birbirlerine inanılmaz benzerlerdi. Bende nerde ela veya yeşil gözlü erkek görsem diplerinde bittim uzunca bir müddet.

@ Resimdeki ilk arkadaşım mehmet. Seneler sonra ailesini de alıp beni istemeye geldiler. Ben pek esmer insanlardan hoşlanmam bunu büyümüş kapkara haliyle görünce annem benim dememe gerek kalmadan annem damat adayını savsakladı. Kardeşleri falan olmuş, küçücük yaşta kapanmışlar. Beni böyle yazın askılılarla görünce onların da gözü pörtledi. Beni de kapandı falan sanıyorlardı herhalde ne bileyim.

Biz bu mehmetle senelerce aynı yatakta uyuduk aynı yemekleri yedik, masaların altına girip o baba ben anne olduk... Bana pembe ona mavi kazak örerlerdi falan yani. İkiz gibi giyinirdik. Ben olanlarda kalırdım gündüzleri, çünkü annemin hep örecek örgüleri olurdu. Beni hep annesi ve mehmet, abim yada babam avuturdu. Sonra biz evimizi sattık onlarda karşımızdaki evden taşınmışlar.

@ Veee 6 yaşıma kadar mehmet hariç erkek çocuklarından (kuzenlerimde dahil) korktum. Ama ne korkma...! Eğer sokağın köşesinden bir erkek çocuğu geçsin; ben diğer sokaktan geldiğim gibi vınnnn, hemde ağlaya ağlaya ve yanımda beni koruyacak kim olursa olsun. Annneeeee erkek geliyoooo diye. Annem

- "niye ağlıyorsun kızım", "ee oğlan geliyordu sokaktan... ", annem "fgdfgljgdl"

Artık korkumun başlangıcını hatırlamıyorum ama 6 yaşıma dek sürdü. Belirli sokaklardan asla geçmedim.

@ Büyüklerin arasında sürekli tekne kazıntısı, el oyuncağı, doktortezi, kazandibi muamelesi gördüm hep. "Emekli" diye seslenirlerdi babamdan ötürü. "Emekli gel, emekli git" falan. Lakabım hep öyle kaldı. Bir çok eveveyn faktörüm olmuştur bu nedenle...

@ Oturduğumuz evin arka tarafında mağara ve sazlıklar vardı. Senelerce o mağaralarda yaşayan korsan hikayeleri anlattık birbirimize ve kızılderili olduk bazı bazı, benim adım "kantakiydi" (: . Annem hep tembihlerdi bizi gitmeyin etmeyin içkiciler varmış orada falan filan korkuturdu gözümüzü.

@ Ablamın pedlerini alıp parça parça keserek bebeğime bez yapardım ve bütün bebeklerimi istisnasız ameliyat eder gibi kestim. Altlarını delip daha kolay çişlerini yapsınlar diye.

Şimdilik aklıma gelenler bunlar küçüklüğüme dair.

Ben' e dair / 2009 da yapılmalılar...

Prensesim pasladığı beni yeni yılda yapmak istediklerimin listesi;

- Arabayı daha iyi sürebilmek ve şehir içi trafiğinden korkmamak, geri geri gitme deneyleri yapılıp, parketmeyi öğrenmek. :)

- Saçları bele kadar uzatmak, belki yaza doğru kızıldan vazgeçip bakır tonlarını denemek,

- Tango öğrenmek,

- Daha çok sinemaya ve tiyatroya gitmek, opera izlemek,
- Aldığım 7 adet kitabı bir an önce okumak, (şuan boleyn kızlarındayım, daha yazarın bir diğer kitabı var)
- İngilizcemi ilerletmek, en azından belli cümleleri kem küm etmeden konuşmak.
- Üniversite sınavlarına girmek,
- Bir 5 kilo vermek ve verince de almamak,

- Yıllık iznimi parçalar halinde kullanıp yazın boktan bir şekilde kalmamak,
- 3 ay içinde anneannemi görmek, sanırım son demlerinde... ve o şehirde ki diğer tüm akrabalar görüşmek,
- Anneye daha çok sarılmak, babama sormak istediğim sorular listesindeki sorulara yeni eklenen soruları sormak,

- Bağlanmak terimi genişletmeyi bilmek,

- Umursamazlık yapmayı öğrenmek, (bilerek yarım bıraktım, bazen hala umursuyorum)

- Mükemmel olmaya çalışılmaktan vazgeçmek,

- Yeni masallar yaşamak,

- Beklentiler gelmediğinde kendini sorgulamaktan vazgeçmek,

- Hatta her olayda kendini sorgulamaktan vazgeçmek,

- Para biriktirilip mısıra gitmek, mümkünse yurt dışına çıkmak,

- Daha çok resim çekmek - çektirmek,

- Bezelye' ye daha az kural koymak, daha töleranslı davranmak, ondan mükemmeli beklememek,

- Zaman yönetimini öğrenmek, mümkün olduğunca spor salonuna gidilecek, olmadı aile kandırılıp eve koşu bandı almak,

- Daha az et yeyip, daha çok sebze yemek, karnıbaharı didiklemeden sevmeyi öğrenmek, (çok yüreksizce oldu ama)

- Herşeye rağmen gülümsemeye devam etmek,

- Yaşanmamış şeylerin üzerinde bu kadar düşünmemek,

- Bezelye' ye yüzme öğretmek,

- Daha çok yer görmek, İstanbul' a ve Ankara' ya gitmek, hatta mümkünse kapadokya yada karadeniz turu yapmak çok sevdiği bir abisini görmek, bunun içinde beenmaya ve arzu' sunu kandırmak,

Şimdilik bu kadar aklıma geldikçe ekleyip, yaptıklarımın yazı rengini değiştireceğim. :)

resim

Ben' e dair / mim en sevdiğim şarkılar.

Andrea Bocelli & Helene Segara - Vivo Per Lei

Fahir Atakoglu - Pour Lui

Josh groban - Per Te

Emre Aydın - Afilli Yanlızlık

Ahmet Kaya- Acılara Tutunmak

Adını sanını bilmediğim arapça slow bir parça

Sagopa Kajmer - 24

Akon - Mr. lonely (yanlış yazmışım ya kimsede uyarmıyor) :))))

Şebnem Ferah - Hoşçakal

Ferudun Düzağaç - Beni bırakma

Camillamın pasladığı mime istinaden, dinlemekten en zevk aldığım bıkmayacağım parçalar.

Yüzsüzlük yapıp dün ilk defa dinlediğim bir parçayı da eklemeden duramıycam. Benim çok hoşuma gitti ve gülümsetti. İnsanın böyle eteklerini savurarak dönesi geliyor çıplak ayaklarla :)) Direk aklıma göçmen kızı geldi nedense bir de elveda rumeli... Dinledikten sonra evet güneş yeniden açabilir, ışınları ile beni taçlandırabilir dedittirdi bana. Umudun şarkısı olsun buda...