Diyaloglar 2

Erkek dedi ki...

Kalemin sıyrılsa mutsuzluktan.. Mutsuz'u, mutsuzluğu yazmaya alıştığı için, suskunluğu mu tercih eder acaba? Yani ne kadar sevdiğini, ne kadar özel sevdiğini gösterirken depresyona sokan Efsa, sadece mutluluğu yazsa, neler gelir başımıza. :)

Kadın dedi ki...

Yapamıyorum, denedim ama sizin istediğiniz ölçüde mutlu şeyler yazamıyorum. Ya tutku oluyor mutluluğa giden, ya hüzün. Ben sizin anlatımınızla mutluluğu nasıl yazacağımı bilemiyorum. Ve bunu insanlara anlatamıyorum. Yani zaten ben severken mutluyum aslında. İnsanlardan çok sevme biçimimi seviyorum anlıyor musun? Bu benim en büyük handikabım. Ben mutluluğu yazdığımı düşünürken, siz bunu mutsuzluk diye nitelendiriyorsunuz...

Erkek dedi ki...

Hahaha! "Ne kadar güzel seviyorum oysa" diyerek saplantı haline getirdiğim, kendi içimdekine kıyamadığım insanlar var şu hayatta.

Kadın dedi ki...

İşte aynen bu şekilde.. Ve bu nedenle hayatımda barındırıyorum ben bazı insanları, yaşamaktan çok yazmayı sevdiklerim var. Hatta geçen gün bunlardan biri dedi ki bana; "Efsa senin kimseye ihtiyacın yok. Sadece birine sığınmayı seven yanlarını göstermeyi seviyorsun. Sen güçlüsün, bak bende öyleyim ve bu nedenle bu kadar umursamazım. Sen kendi başına da ayakta durabilen ama birlerinin varlığı ile mutlu olan insanlardansın. Bu bizim gücümüz." Demem o ki ben çok canımın yandığı zamanlarda bile ölmem aşkımdan. Ben kendi sevgimi seviyorum buna acırım, neden sevdim diye değil, neden o da beni böyle  (kendini sever gibi) sevemedi diye.

Mutlu olma şanslarını geçmişte kullanıp ve bunun için fedakarlıklarda bulunulmuş önceki ilişkilerin izlerini bana yansıttıkları ve çaba harcamadıkları için acırım onlara, kendime, ilişkimize...

Ya böyle olunca çünkü o hiçbir şey beklemezken sen veriyorusun, yazıyorsun, askından ölecekmiş gibi oluyorsun. Fakat diğer tarafa baktığında hiçbir tepki yok. Bozuluyor insan. Tamam salt bir beklenti ile yapmıyorsun bunları, sadece "özen göstermek" hallerini ona yaşatırken en ufak bir ters davranış incitebiliyor.

Erkek dedi ki...

1.5 yıldır bunun tartışması içerisindeyim. Ama tartışarak bir yere varılmadığını, daha da kötüye götürdüğünü de maalesef yaşayarak tecrübe etmiş durumdayım.. İnsanlar istemeden hiçbir şey elde etmemeye alıştıklarından; bizim gibi doğal "vericiler"i hep ihtiyaç duyan, bağımlı falan gibi adlandırıyorlar, ona bozuluyorum ben.

Kadın dedi ki...

Hayat...

Erkek dedi ki...

Hayat...

* Dost yürekli bir adamla yapılan eşsiz bir sohbetin tadından kalanlar...

* Görsel

Yokluğunun Ortası...

Sen yokken...

Tırnaklarım uzadı, kısalan saçlarıma inat.

Affettim fareyi bir lokmada yutan kediyi..

Balkon kapısını örtmeyi unuttum bazı günler..

Bilirsin panjurlarım zaten hep kapalı..

Çörek otlu poğaçalar yaptım.

İçlerine maydanoz koymadım sen sevmezsin diye...

Taze fasulye yaptım zeytinyağlı yerine..

Vazgeçtiğim ne varsa, geri kazanmak adına oyaladım kendimi...

Sen yoktun..

Geçmiş zamandaki tüm kadınlar, adamlar iliştiler yanıma.

Sonu sana çıkmayan yollarda yürüdüm tek başıma.

Senin yolun koyulmak için miydi; durup, dinlenip, oturmak için mi vardı bilemedim.

Öyle olacak sandığımdan, öyle olmasına tahammül ettiklerimle,

Aynı meridyende senden uzak tek nokta olmayı becerdim.

Sen yoksun..

Şimdi durup geçmişe bakıyorum.

Saçlarımın kiri ile sana geldiğim günleri düşünüyorum.

Etrafıma bakıp söyleniyorum;

 "hani her şeyinizle kirlenmeyi göze alıp seversiniz ya bir adamı"

"hani bir çocuğum olacaksa, ancak onun gibi bir adamdan olmalı"

dersiniz ya diyorum.

İşte ben bu adamı böylesine sevdim diye diye anlatıyorum.

Gerisi akıl bulandıran bir suskunluk...

Birinci ve ikinci tekilden ibaret bir yaşamda; birbirimiz için iyelik zamirleri iken, üçüncü tekil şahıstan ibaret kalmak..

Boş ver.



* Bu aralar bir rakı,balık sevdasına düşen Efsa...

* Görsel

Seçimler

Gitgide yabancılaşacağız birbirimize Sevgili

Sakin ve sessizce

Kokularımıza

Konuşmalarımıza

Unutacağız dokunuşlarımızı

Bu atışmalar, bu hırslar bitecek

Geride bizden kalan hiçbir şey olmayacak

Sen ve ben olacağız

Son defa bakışıp neredeyiz göremeyeceğiz

Sen hiç Paul Geraldy' nin Finalini hiç okudun mu sevgili?

Biz onu bile yaşayamadan ölüp gideceğiz işte

Başka kimliklerde, başka hayatlara bürüneceğiz

Bitecek!

Öyle olamayacağız işte

Sen hiç o adam kadar yumuşak ruhlu olmayacaksın mesela

Hoyrat ve yıpratıcılığınla kalacaksın.

(Oysa ben senin zorluğunu bile çok sevmiştim sevgili)

İnsanlar seçimleri ile yaşarlar değil mi?

Sen seçimini yalnızlıktan yana kullandın, dilerim bununla doyarsın

Ben seçimimi yeter artıklardan kullandım

ve mutlu, ama en önemlisi huzurlu olacağım

Ben bu aşk için elimden geleni hep yaptım.

Rahat çürü kendi kazdığın mezarında Sevgili...

* Hafta sonu Evren' e sarılacağı için sevinen Efsa... :)

* Görsel

Nokta

Biliyormusun?

Senin için:

Gözlerim tutku olsun istedim,

Ellerim güven,

Saçlarım parfüm,

Boynum huzur,

Uzattım beklentisiz,

Zeytin dallarımı her defasında...

İstedim.

Vatanından sürgün edilmiş gibi yürümemeyi

Sessizce yanında.

Biliyormusun?

Nece zamandır,

Öfkemin uyanışını duyuyorum içimde.

Bak! nefes alıyor.

Hırıltılı.

Kuşkunun bıçağını sivriltiyorum.

Bir yanım delir, deşil, çürü, kanat kendini istiyor.

Diğer yanım suskun.

Gerçekten suskun

Git yanımdan,

Kanasın dudakların arzudan.

İhtişamına rağmen cılız senin yüreğin.

Yanıma yakışmıyor.

Şimdi :)

Yetiyorsa gücün, uyandır tüm şehri uykusundan.

Ama ilk önce kendin uyan,

İçinde kaybolduğun dünyalardan.

Artık;

Kokumun sineceği yastıklarda uyuyamayacaksın

Ve uykuların kaçınca yanıma sığınamayacaksın.

Katmanlarına inemeyeceksin saçlarımın

Ve dehlizlerinde barınamayacak gözlerimin.

Ben;

Dudaklarımı azad ediyorum zindanlarından...

GİT ŞİMDİ...

Gölgen düşmesin daha fazla üzerime...

Artık senin hiçbir şeyine dilenci değil ellerim.

Ve gün geldi ben senin mabetlerine ibadete durmaktan vazgeçtim.

Benim kalbim buna yeterdi de, sen bu derece imana değmezdin!

.

Resim