4 Aralık 2012 Salı

Mektuplar / Yanılgı




"Cladius' a işlediği cinayeti, sahneleten Hamlet gibiyim. 
Oluşmasına izin verdiğin eserini ve bedellerini sana izletim.
Bitti. 
Şimdi yolum açık olsun... "

- "Nasılsın?"Lafın gelişi soran her insana "iyiyim" diyorum. Sormadıklarını hissettiklerime ise "eh işte"İyi değilim. Nasıl iyi olunur' u daha tam kavrayamamış öğrenci gibiyim. 
Ayrılık sonra hezimeti yaşıyorum. Yaptıklarını merak ediyorum, onunla tüm konuşmalarımızı okuyorum vs. Sevildiğini hisseden her insan kadar mutluymuşum. 
Oysa şimdilerde mutluluk, farklı bir biçim almaya başladı. Yetinmeyle karışık bir duygu oldu çıktı başıma. 
O da mutluydu...
Bilirdim. 
Bir insanın yanınızda mutlu olup olmadığını anlamanın en güzel yollarından birisi, onun gözbebeklerine bakmaktır. Biyolojik olarak ya mutluluktan, ya korkudan, ya da uyarılma ile büyürler. Bazende sadece hissedersin. Hissettiklerin bocalatır seni.

Sonradan korkan insanlar vardır şu hayatta. Ben de öyleydim. Bir ilişkiye başlamaya cesaret edip, ya yürütemezsek korkusu duyarım. Bir işe başlarken sazanlaşıp, sonradan olabileceklerini kafasında kuran kadınlardan çok da farkım yok aslında. Onunla da böyle oldu. 

Yanlış anlaşılmasın; korktuklarım başıma geldi demiyorum. Sadece hissedip de konduramadıklarım üzer beni en çok. Kadınların bu konulardaki 6. hisleri hep gerçek olmuştur. Erkekler buna kadın kurgusu der o kadar. (Ama çoğunlukla gerçekleşir orası ayrı.)

Unutmamalı ki; gerçek hayatta yanılgılar güzeldir. Size eksikliklerinizi tamamlamanız ve nasıl hareket etmeniz gerektiğine dair yol göstericidirler.
Kızgınım. 

Dün bir adam: "bu kadar sessiz kalmamalısın, sonunda gırtlak kanseri yada guatra yakalanabilirsin" dedi. Haklıydı, belkide içime ata ata başıma bunlar gelebilirdi. Ne zaman üzgün olsam mutlaka sağlıkla sınananlardanım bende.

Aslında onunla yeniden konuşmaktan korkuyorum. Dönmeyi istemesinden, aynı sorunları yaşayabilme ihtimalinden, yeniden güvenememekten... Adını gördüğüm her tabelada onu anımsamaktan usandım. 

Mücadelesiz ve ne istediğini bilmeyen insanlara oldum olası kızmışımdır. Halinden şikayetlenip, tek bir adım bile atmaya cesareti olmayanlara. Siz yolunuzda giderken / başarmak isterken elinizi uluorta bırakıverirler. Nolduğunuzu şaşırırsınız. Tüm umut ettikleriniz, hayalleriniz, planlarınızda o elle bırakılılmıştır çünkü. Güven süpürücüleri en çok sevdiklerimizin arasından çıkar.

Benden öyle davranmamı istediğini hissediyordum. Bende sustum.Çünkü bazen yalnızca sevdiğiniz insanı değil, en yakın arkadaşınızı da kaybetmiş olursunuz.



* Sağlıkla sınanmamayı dileyen ve atanamamış KPSS mağduru Efsa...


1 yorum:

RuYaYLa dedi ki...

Satırlarda birazda kendimi buldum açıkçası.. Kadın kurgusundan fazlacası var bu araalr bende de hayırlısı artık...Uzun zamandır neden yazmadığına hayıflanıyordum kendimce.. dönmüşsündür umarım :)

Related Posts with Thumbnails

..