Miladım..

"Ağaçlar, aşık olduklarında eğilirmiş rüzgarlarına...!" 

Adımın anlamının neden bir ağaç olduğunu, seni tanıyınca daha iyi anladım...

Miladım..!

Zamana uyum sağlamış,

Kırmızı ışıkta birbirini bekleyen iki insanız biz. 

Aramızdan; arabalar, insanlar, gündelik olaylar, çarpışanlar, kağıt parçaları, yağmur damlaları ve rüzgarlar geçiyor.. 

Biz birbirimize yansıyoruz..

Biliyor musun? 

Sen görmüyorsun ama senin içinde bir sürü sokaklar var..

Bir çok insanın fark etmeden geçip gittiği yerlere, ben seviniyor, tenhalarında kaybolmak istiyorum..

Yokluğunda vatanına hasret insanlara dönüşüyorum

Öyle özlüyorum ki, bir görsem eğilip öpeceğim sanki ellerini..

Seni düşünmek güzel şey.. 

Eski şehir mahallelerine dönüşüyorsun zihnimde.

Eski evimizi andırıyor sanki her bir boşluğun..

Şimdi bir resmin üzerinden dudaklarına bakıyorum..

Bakarken kayboluyorum..

Bil ki benim için, boynunda uykular saklıyorsun bilmeden.

Boynun huzur..

Rüyalar görüyorum.

Boynun tutku sarmaşığı, beynime uzanıyor..

Gözbebeğime saklan sevdiğim.

Kirpiklerimde sana özenim.

Gel.. 
Çünkü biliyorum ki, beraberken çok güzeliz biz. 

Adam!

Uyuma!

Taşırmadan, usul usul çizmek istiyorum seni hücrelerime..

* Derslerine odaklanma konusunda kendini motive etmeye çalışan Efsa... 

* Görsel

Özledim...

Oyunlarımın arasında; eve bir koşu gidip su içmeyi.

Annemin tembihlerini.

Saflığımı,

Küsmeyi,

Barışmayı,

Dizimin kanamasını,

Kabuklarımı yolmayı.

Birbirimizi korkuttuğumuz hikayeleri.

İçini perdeler ile süslediğimiz o eski, terkedilmiş minübüsü.

Seksek oynamayı,

Saklanmayı,

Sobelemeyi,

Ebelemeyi...

Babamın eve elinde ekmek ve çekmeceli çikolata ile gelişlerini.

Festival çarşısından alınmış 1 metrelik kurşun kalemimi.

Çocukça sırlarımı.

İlk kazığımı.

Oyuncak tavşanımı özledim.

Haşhaş tarlasındaki resmimi.

Babamın tahtadan yaptırdığı oyuncak koltuk takımını.

Abimin beni battaniye ile sarıp, sonra salıvermesi,

Yuvarlanmamı.

Annemin babama lakap takıp, öyle seslenmesini.

Babamın sakinliğini...

Yakılan sobayı,

O sıcacık anları...

Patatesi,

Kestaneyi,

Mandalina kabuklarını.

Denize gidelim hadi diyerek yalvarmalarımı.

Salçalı tostu.

Peçete koleksiyonumu.

Karda yuvarlatılmayı.

Saçlarımın okşanmasını.

İlk öpücüğümü.
Salıncakta yükseklere uçmayı.

Duvarlara oturup ayak sallamayı özledim...

İstanbul

İstanbul notları...

İstiklalden nefret ediş. 6. geçişte kusma isteği...

Çingenelerin koluma zamk gibi yapışması, zorla kaçış...

Suratsız insanlar, canını sevdiğim Akdeniz insanlarım deme...

Tadına doyulamamış bir gezi...

Topkapı Sarayı...

Artık çıkmıyor musun içeriden telefonları...

Heyecan...

Yağmur...

Boğaz...

Balık...

Gözleri ışıl ışıl bakan bir adam...

Can gibi bir arkadaş...

Bekleme, kasılma...

Gecikmeli buluşmalar...

Yine gözleri gülen bir adam...

Biraz dans...

Boğa...

2 güzel insan, şiirler, şairler, kitap,

Bol bol hediye...

Yine bir restaurant olayım

Çin yemeği...

Gecikmeli yemekler...

Kocaman tepelemeyi de geçik bir pilav yanında azıcık et :)))...

Çubukla yemek yemeyi ilk denemede başarma...

Belgin ablanın anne sıcaklığı...

Mayamın o sakinleştiren varlığı...

Yine hediye...

Fazla ilgi alaka...

Lüfer...

Güzel bir gece...

Komik anılar...

Bi dostun tatlı sohbeti, resminden daha güzel bir yüz...

Açık sözlülük...

Artık arabada oturmaktan sıkıldım, bırakın yürüyeyim hallerim...

Evden alınıp eve bırakılma hallerindeki sıkıntılar, "ya gerek yoktu" lar...

Yeni bir semt, metrobüs, elimde sürekli bir jeton :)...

3 kez buluşma...

Yanında olmaktan, ona sığınmaktan, yanında keyfimce susabildiğim, içebildiğim, sızabildiğim, güvendiğim kocaman yürekli insan...

* Bugünlerde koşturmaların insanı Efsa...

* Resim alıntı değil... :)

33 Okul 3003 Öğrenci İçin El Ele

"Her Çocuğun Bir Masalı Olsun" Kampanyasından sonra BirMilyonKalem Sitesi (1MK) oganizasyonu ile çocuklar için bir şeyler yapmaya devam etmek istedi. Veee okullar açılmadan önce, ihtiyacı olan öğrencilere yönelik kalem ve defter yardımı kampanyası başlatılıyor.
Kampanyanın adı "33 KÖY, 3003 ÇOCUK İÇİN EL ELE"

Bu kampanya için:
Balıkesir'in Dursunbey ilçesini pilot bölge olarak seçildi.
Peki neden Dursunbey? derseniz...

Dursunbey Balıkesir'e bağlı şirin bir ilçe. Batıda olmasına rağmen 640 rakımlı, engebeli bir coğrafi yapısı var. İlçe ormancılık, tarım ve hayvancılıkla geçiniyor. İlçenin Balıkesir il merkezine uzak olması (70km) yüzünden özellikle eğitim ve sağlık alanında sıkıntıları var. Uzun yıllardır süren öğretmen açığı ilçenin bakanlıkça "zorunlu doğu görevi" kapsamında değerlendirilmesi sayesinde kısmen giderilmiş. 103 tane köyü olan ilçede taşımalı eğitim uygulandığı için 33 tane ilköğretim okulunda eğitim veriliyor. Bu okullarda yetkililerle birlikte 3003 adet fakir öğrenci tesbit ettik. Bu öğrencilerin bir kısmı Yatılı Bölge okulu ve 200 kadarı ilçe merkezinde öğrenimlerine devam etmekteler.

Birinci yaşını kutlamaya hazırlanan BirMilyonKalem Sitesi kampanyanın sosyal etkinlik yönünü üstlenmek ve duyurmak dışında, kampanyaya eşya ve para toplanması konusunda müdahil olmayacaktır.

Tüm gönderiler, ilçe milli eğitim müdürlüğü adresine ve açtığı hesaba yapılacaktır. Ancak, daha sonra bu konuda göndericilere ve toplanan yardımlarla dağıtımlara ait veriler kamuoyu ve okurlarımızla paylaşılacaktır.

Sevgili PİNO tarafından çizilen logoyu ve ilgili linki http://www.birmilyonkalem.com/?p=17439 sayfanıza ekleyip kampanyayı duyurursanız başlangıç için 3033 çocuğu sevindirebiliriz. Ardından sel felaketine uğrayan iller gelecek. Belki daha niceleri...

Biz bir çok şeyi yapabiliriz. O nedenle elimizi hiç bırakmayalım.

Kampanya ile ilgili öneri, görüş ve geribildirimlerinizi birmilyonkalem@gmail.com adresine yollarsanız seviniriz. Amaç, mümkün olduğunca hızlı bir şekilde çok insana ulaşabilmek. Geçen kampanyadan deneyimimizle ilgili metni ulaştırdığınız dostların e-postarınıda bize bildirirseniz çok seviniriz.
Kampanya ile ilgili haberleri http://www.birmilyonkalem.com/ ve http://uzagagidenkadin.blogspot.com/ adresinden izleyebilirsiniz.

Sonrası mı? Karınca kararınca herkes kendince yardımını yapacaktır. Dursunbey ilçesi bir başlangıç olsun. Kampanyamız devam etsin. Sel felaketine uğrayan iller, kütüphanemizin kurulduğu Yeşilovacık ve daha niceleri...Biz bir çok şeyi yapabiliriz. O nedenle elimizi hiç bırakmayalım.

Not: İlçe ve okullar hakkında daha ayrıntılı bilgi almak için aşağıdaki web siteleri ziyaret edilebilir.

http://www.dursunbey.com/
http://www.dursunbey.gov.tr/haberler/287/EgiTiM.html
http://www.dursunbey.gov.tr/haberler/283/iLcEMiZiN-COgRAFYASI.html
http://www.dursunbey.gov.tr/haberler/241/KoYLERiMiZ.html

Sevdim, Farkettim, Özledim

Ben bu sıralar;

Vişne suyunu buz haline getirip kıtırdamayı,

Sinirlendiğimde mutfak dolaplarını sildiğimi,

Gmailden vazgeçemeyeceğimi, yahooyu hiç ama hiç sevmediğimi,

Ama sözcüğünü çok sık kullandığımı

Lahanayı ve brokoliyi çiğ daha çok sevdiğimi,

Sürekli bir bilgi açlığım olduğunu,

ama bunları ezberleyip unuttuğumu,

Onay sözleri beklediğimi,

Üstüm batacak korkusu ile kendime yakıştırmadığım için; çimlere oturmadığımı ve bunu sadece bir kez kızım için yaptığımı,

Yolculuk için hiç heyecan yapmadığımı,

Ne kadar hırslı olduğumu,

FARKETTİM...!

Ayrıca;

Yeşil elma yemeyi,

Bezelyemi,

Adam ve kadın hikayeleri yazmayı-okumayı,

Şu aralar eksilen evdeki sesleri,

Evlerin kenarındaki yüksek betonların üzerinde yürümeyi,

Kara dokunmayı, yeme çabalarımı ve ayak bastığında çıkan kırt kırt seslerini,

Kısırı ve ince bulgurla yapılan her şeyiiiii (meeleniyorum artık resmen yorumlarda artık :))) )

Özlediğimi de farkettim

~ Durduk yere ilk ojesinin bu renk olduğunu hatırlayıp gülümseyen Efsa... :)

~ Bugün 16:00 da yola çıkıyorum bir aksilik olmazsa.

~Kendinizi evinizdeymiş gibi hissedin, ortalığı çok dağıtmayın, çöpleri atmayı unutmayın. :) Pazartesi görüşmek üzere...

Resim

Kaçan top

Sıkı tembihlerle evimizin önünde oynayan,

ama bilerek topunu

hep senin oynadığın alana kaçıran

bir çocuk gibiyim.

Sürekli yanında olmak istiyorum.

(:

resim alıntı

Günlerden bugün

18 Şubat 2008. Tüm şehir bu mucizevi olaya tanık etmek için dışarıda. Üstelik yaş sınırı da yok, genci yaşlısı bu olayı izliyor. Gülüyor... Evet tüm şehir gülümsüyor. Trafik ışıkları bile yeşil yansa insanlar duruyor. Arabalarından iniyorlar, kışın camdan elini uzatıyorlar. Görüntüler birini kovalıyor. Herkezin elinde bir telefon, herkez birbirini çekiyor. Ağzı açık ayran budalaları gibi bakınıyoruz. Kendi şaşkınlığımıza kendimiz gülüyoruz. Msn lerde hep aynı ifade "Kar yağıyor"... Bende herkez gibiyim. O an doğa ile bütünleşiyorum sanki. Ellerimi uzatıyorum ve hissediyorum tanelerin dokunuşlarını. Yüzüm, gözüm, saçım, kirpiklerim bile, her tarafım kar tanelerine bürünüyor. Mutluyum, gülüyorum önceki geceme inat... Allah beni gördü diye düşünüyorum. Evren beni mutlu etmeye çalışıyor. Bir önceki gecemin sancılarını unutturuyor. Beni mucizelerle ödüllendiriyor, beni seviyor... Sanki gözyaşlarımı almış dondurmuş başımdan yağdırıyor gibi.

Elimi uzatıyorum bir daha. Düşen tanelerinin birini çok arsızca yiyorum. (: Dayanamıyorum bir daha yakalıyorum, tekrar ağzıma atıyorum. Çocuk gibiyim ve herkez çocuk gibi...

Tabiki o büyülü yarım saat geçiyor ve her şey eski haline bürünüyor. Şehir yine mavi oluyor, bir daha kar buralara uğramıyor. Zaten en son 15 yıl önce uğramıştı diyoruz üzgünce... Hiçbir şey olmamış gibi yerimize dönüyoruz; biri ışıkları açıyor, gösteri bitiyor çünkü. Trafik yeniden işlemeye başlıyor. Ama hepimizin suratında aynı ifade, yanaklarımız kızarmış.

Aradan 9 ay geçiyor,. Şehir yine bembeyaz. Ama bu kez çok sesli, herkez evinde, herkez sığınmış, Bu felaketin geçmesini bekler gibi. Şehir maviliğini sabahında kaybetmiş, grilerin egemenliğinde... Akşamına ise beyazların.

Dolular yağıyor bu kez. O kadar çok yağıyor ki korkutuyor o görüntü, o ses insanı. Karanlıklardan korkan çocuklar gibiyiz. Bitsin istiyorsun, bitmiyor. Yarım saat geçiyor, 1 saat geçiyor hala yağıyor...ve birden duruyor. Sanki birisi o görüntüyü alıyor yerine farklı bir gökyüzü bırakıyor, biri ışıkları açıyor.

Sokaklar dingin, yorgun, sessiz ve yanlız. Ağaçlar acı çekmiş, boynu bükük duruyor bakılınca. Ertesi gün uyanıyoruz. Sokaklarda hala gecenin eseri. Ağaç parçaları, cam kırıkları ve bunlara bakan insanlar. Bir dolu yağışı bütün bunlara sebep olabilrmi diyoruz içimizden. Kelimeler yetersiz.

Geçen sene bugün kar yağıyor tam da bu saatlerde. Ben karla oynaşıp yerime dönüyorum. En sevdiğim Türkçe şarkıyı koyuyorum msn iletime.
"Bir kar tanesi ol kon dilimin ucuna...."

Teoman - Kar Tanesi
Yükleyen sayit