21 Aralık 2009 Pazartesi

Mektuplar / Sana Dair


Biliyor musun; senden sonra, kimseyle sevişmedim ben. Cidden kimseyi buna layık görmedim. Hala kendimi senin hissederken; bırak tenime başka adamların dokunmasını, düşüncesini bile istemedim. Kendimi senden habersiz, sana ait hissetmeyi sevdim.


Biliyordum hayatındaki birçok kadından pek de farklı olmadığımı. O kadar aykırı gecelerde, o kadar ayrı bedenlere dokunmuştun ki, izimi bırakacak tek bir yeri bile zor bulmuştum. Gerçekten büyük şehirler gibiydin sevgilim. Tenin bile bir coğrafi bölge gibiydi. Benden önce zapt edilmişti. Benden önce keşfedilmiştin.

Çok şey düşledim bazen... İstedim... Saç telimin senin o çok sevdiğin yastığınla, çarşafının arasında kalmasını mesela... Ya da bir kaç denemede bile düşmeyecek bir şekilde tenine yapışmasını, alınamamasını... Büyük bir şehir gibiydin sen sevgilim. Varlığım, kalabalığında kayboluyordu... Ben, teninden düşüyordum...


Harflerim bile senin harflerinde yoktu oysa... Elimde kalan bir şey de... Geçmiş zamanlarda söylediğin tüm güzel sözleri umutlanmak için biriktiriyordum çocukca.

Sen sevdiğim adamdın... Bir sabah gözümü göğsünde açmıştım... Şimdi... İçimde kaldın... Çıkılmaz bir sokağın girişinde durmuş, bile bile girmiştim o sokak aralığından... Tek senin olmak istemiştim. Tek benim ol istemiştim.

Küçük bir şehirden gelen, küçük bir kız gibiydim. Yetişkin rolleri oynuyordum sana...


Oysa sen sevdiğim büyük şehirler gibiydin sevgilim. Öyle doygun, öyle kalabalık, öyle vefasız, öyle dolu, öyle büyüleyici, öyle içine hapseden... Ve ben seni küçük şehirlerin içinde, büyük şehirlerce sevmiştim.


Sen kocaman bir şehirdin... Ben keşfedilmeyi bekleyen cılız bir kasaba...


Sen hiç okula saçlarımı iki yandan örüp gitmediğim günler gibiydin. Ne saçlarım örülecek kadar uzundu, ne de ben saçımı örmeyi biliyordum. Biz gibiydi olmayan saç örgülerim. Asla bir bütün olmuyorduk... Karışamıyorduk...

Hep bekledim seni, ihtimallerini, gerçekleşme hayallerini. Örüldüğümü, bütünleştiğimi ve tek vücut olduğumuzu sandığım anda, ama en çok tutturulamayacağımızı anladığımda kaybettim seni... Kaydım gittim ellerinden... Sen siyahtın... Kırmızı sana yaraşamazdı...


Büyük bir şehrin, dar sokaklarında tökezledim yazarken...Bu yazıyı da, bundan öncekileri de...


* resim
* Birkaç zamandır içimden bu sayfaya yazmak gelmiyor, o nedenle eskiden yazdığım yazıları aktarıyorum.
* Adıyaman da ki yardım kampanyamız son hızla devam ediyor. Çorba a benimde tuzum bulunsun, bende yardım debilir bir çocuk sevindirebilirim diyenler bize dönerlerse çok sevinirim...
* Cevaplayamadığım yorumlar için de özür dilerim. Bu aralar beni böyle idare ediverin. :)

7 yorum:

hayalperest.im dedi ki...

çok beğendim efsa...

kalemine sağlık...

efsa dedi ki...

teşekkürler caşiloo :)

Adsız dedi ki...

ahhhh. .
yapma. .
:'(

LoLLa dedi ki...

mim gibi bişi var bi goz at bana babycim ;)

efsa dedi ki...

Gia biz daha çok birbirimizin kelimelerinde o adamları bulacağız bebeğim... Ama bu sayfa miladını doldurdu...

Çocukla Kampa Gidilir (mi?) dedi ki...

Oooooof oooof!!!

Efsa dedi ki...

Kybele, ben çok seviyorum bu mektubumu, onu öyle güzel anlatıyor ki...

Related Posts with Thumbnails

..