Neden mi?

Sen bana ne mi yaptın?

İçinde senin olmadığına güvenip girdiğim tüm yollarda,

-bir labirentte insanın karşısına dikilen tuzaklar gibi-
 her defasında karşımda bittin.

Senden kopmamam, sevgimle seni beslemeye devam etmem için hiç yakamı bırakmadın.

Şimdi durup ne dememi bekliyorsun bilmiyorum.

Bana her ihtiyacın oluğunda yanındaydım.

Her pişman oluşunda, tüm günah çıkarışlarında yanındaydım, arkandaydım.

Sen beni hep ardında bıraksanda...

Hiç vazgeçmedim seni sevmekten!

Ama sen tüm bunlara rağmen ne mi yaptın;

Yokluğunda her şeyi sineye çekip, varlığına minnet edeyim diye!

O anki ilgine şükran duyayım ve seni bu şekilde kabulleneyim diye,

Bir cehennemi sundun sen bana, ellerinle!

Belki de; "İşte bu yüzden şu an vazgeçiyorum senden" dediğimde, bir arkadaşım bana ne dedi biliyor musun? "bir cehennemi kabul edebilecekken sen, bundan eminken karşındaki adam; cenneti sunmak istemedi sana. Ve sen cehennemle yetinmeyi denedin. İşte bu yüzden."

Cenneti yaşatma imkanın varken ,sen beni bilerek bu cehennemde yaşattın,

Bilerek ve isteyerek!

Bununla beslendin çünkü.

Hep elinin altında kalayım istedin!

Doğru yanıtları farklı anlamlarla saptırıp, yanlış soruları sormama neden oldun!

Beni hep sorgulamalarla başbaşa bırakırken, hiçbir şey yokmuş, bu davranışların doğalmış gibi davrandın.

Ben seni sevgimle yüceltmeyi isterken, senin için öylesineymişim ifadesi taşıttın.

Bana vermediğin tüm sevgini başka kadınlarla harcadın.

Ah sevgili inan herşeyi kaldırabilirdim, aldatılmayı bile kabullenebilirdim.

Ama ben seni en başından beri dürüstlüğünle sevmişken, sen bana yalan söyledin.

Bu sefer kaldıramayacağım şeylerin altında ezdin!

Biliyor musun yine çok sevdiğim bir başka kadın, senin bu medcezirli davranışlarını anlayamadığımı anlatırken;

"Efsa sana ne yapıyor biliyor musun? Seni davranışlarıyla, sözleriyle, özeniyle yükseklere fırlatıyor.. Ama sonra tutmayı unutuyor".

İşte sen buydun 2 sene boyunca!

Beni kendinde hep "dün" bıraktın!

Açtığın yaralar kapandığı veya yerine koyacak başka insanlar bulduğum için,

Veya seni sevmekten yorulduğum için bitmedi bu sevgi...

Hem bana bir yalanını yakaladığım, hem de gözümde bir ilah gibi görünürken vazgeçilebilir olduğunu bana gösterdiğin için bitti bu sevgi!

Bitti.

Şimdi bir zamanlar nasıl seni sevdiğimi gururla ve hiçbir çekinceme duymadan söylediysem, bitişini de aynı gurur ve dik duruşla ilan ediyorum.

* Bu aralar üşengeçliği üzerinde olup diğer blogdaki eski azıları buraya aktaran üşengeç, ama bir yandan çocuksu sevinçlerle dopdolu bir güne gülümseyen Efsa...

* Görsel