Adın bende saklı kaldı. Biliyormusun?. Seslenmeye bile korktum çoğu zaman... Kimseye söylemedim, bilmesin istedim, sen bana özeldin... Adını sadece senin gözlerine bakarak, sana fısıldamayı istemiştim. Kendimi sever gibi sevdim seni. Kendime bile söylemek istemedim bu aşktan vazgeçmeni.
Korktum, gücendim, bende kaçmaya çalıştım senden. Denedim, uzaklaştım. Kaçmak için uğraştıkça, senden vazgeçememenin sancılarını yaşamaya başladım. Söyleyecek sözler bırakmadan ve bakmadan arkana, uzaklaşmayı tercih ettin ya... yediremedim...
Kendi yüreğindeki yangınların ve hırslarının seni de eriteceğini bilerek gittin. Biliyordum seviyordun. Acıta acıta ve kendini kanata kanata yok olmayı seçtin. Yan istedim, acıların bitmesin, her zaman vicdanınla kala kal istedim işte.
Bitme istedim.
Gitme istedim.
Gittin...
Kendi yüreğindeki yangınların ve hırslarının seni de eriteceğini bilerek gittin. Biliyordum seviyordun. Acıta acıta ve kendini kanata kanata yok olmayı seçtin. Yan istedim, acıların bitmesin, her zaman vicdanınla kala kal istedim işte.
Kin değildi bu, sadece sana karşı bir öfkeydi. Defalarca rededilişimin acısını çıkarmak istedim. İntikam için değil. Kendi öfkemin bile içine sıkışıp kaldığım oldu.
Mutluluğumuzu bu kadar ertelediğine inanamamışlıktı bu. Ertelemek dedim de, kimbilir belkide direk bitirdin. Tıpkı benden kaçmak için söylediğin sözlerin gerçekliğine inanmaya çalışarak.
Seninle karmançorman olan hayatıma geri dönmeyi denedim. Ama artık hiçbirşey eskisi gibi gelmiyordu. Hep bir yarımlıktı duyumsadığım. "Şimdi o da olsaydı" şeklinde cümleler kurar olmuştum nicedir. Kendi kendime, bize ait bil dil geliştirmiştim, duymanı umut ederek.
Bu kadar mutlu olma şansımız varken, biz bu kadar birbirimizi tamamlarken, şimdi ayrı gayrı olmak koyuyordu.
Hayır!
hayat adil değildi, sen gitmiştin.
Ben bitiktim.
Seninle karmançorman olan hayatıma geri dönmeyi denedim. Ama artık hiçbirşey eskisi gibi gelmiyordu. Hep bir yarımlıktı duyumsadığım. "Şimdi o da olsaydı" şeklinde cümleler kurar olmuştum nicedir. Kendi kendime, bize ait bil dil geliştirmiştim, duymanı umut ederek.
Seni isteyip, hayatıma seni mühürlemiştim.
Gitme demiştim,
Gitmiştin.
Şimdi bende yazacağım dediğim, ama gönderil(e)memiş diğer mektuplarıma bir yenisini daha ekliyordum.
11 yorum:
Gitmek isteyene gitme demek ne zor bu yükü omzunda taşımak ne acı ne giden duruyor ne kalan onsuz oluyor ...
Giden gitmeli zaten. kalması sadece acınasılığımızdan diyebiliyorum sadece. zaman diyorlar bir de dimi. ölüm gibi işte, gidiyor birileri, biz üzülüyoruz, boşluğu doldurma çabaları yaşıyoruz...
ama ben elimden geleni yapmadım diyemeyeceğim hiçbir şey yok yaşamımda buna seviniyorum, içim rahat.
bırak gitsin. Ben geri dönmek istemeyen insan görmedim kendi hayatımda, şöyle bir gidenlere baktığımda. Zerre kapıyı açmak geçmedi içimden.
Evet elimden geleni yaptım diye bilecek kadar yürekli olunmalı ve ferah olmalı yoksa giden ben ondan gittikten sonra gelse ne olur gelmese ne olur
Hıı bu arda benimde denemişliğim çoktur hangi konuda olursa olsun 'HERKES MUTLAKA BİR GÜN DÜŞER '
öperimmmm
ama ben elimden geleni yapmadım diyemeyeceğim hiçbir şey yok yaşamımda buna seviniyorum : bu cok önemlı bence....
ne çok mektup birikiyor içimizde, içimizden yazılıp da söylenmeyen sahibi olanlar tarafından bilinmeyen...
bazen değişiktir durum...
bazen insanı terkeden başkası değil,
ta kendidir... bazense umutları.
umarım kendini hiç bir zaman terketmezsin :) çünkü diğer her şeyin telafisi var.
Dolunay değil mi, insanları güzel halleri ile hatırlamak istiyorum. sonucta birbirimiz için bir anıdan başka ne oalcağız ki.
mayam evet durmadan yazıyoruz. bir yere gittiğimizde, bir şeyler yediğimizde o da severdi diyoruz. o an bir sürü kelime öbeği geçiyor beynimizden.... ama bilip bilmemesi umrunda olmuyor, bir zaman sonra. onu yaşatmayı seviyorsun. sonra asıl sevdiğinin içindeki sevgi olduğunu anlıyorsun.
Limpi, 2007 de bir ara kendimi de terkettim. 2008 başında yeniden buldum. :)
bir daha ölsem bırakmam.
Seni masallar ülkesine çıkan yollda yalnız bırakmışsa,o zaten seni haketmiyordur...
Haketmeyen içinde gözyaşı dökülmez...
Seni sevse ve deger verse yanında olurdu ...
değil mi Elif... ama bunu ilk zamanlar hiç anlamıyorsun işte. yazık.
ya herşeyi devletten beklemeyip bu satırları vaktiyle yazsanız da adam çekip gitmese ya... hani sonradan dönesi gelir insanın ama köşeden çıkıp gelmek zordur...
İbrahim ortaç :) o dönem kendisi okuyordu sanırım.gelse gelirdi, kapımın hep açık kaldığını, nasıl üzüldüğümü biliyordu. yada gitmezdi.
Cesaret, gözükaralık her insanda olmayan bir erdemdir
Yorum Gönder