Büyüyoruz Sevgilim...

Büyüyoruz sevgilim..

Sen, henüz yaşanmamış öykülerin İstanbul hecesi oluyorsun benim için.

Ben ise, şu sıralar kaybedilmiş heveslerin son kırıntılarında gizleniyorum.

Nefeslerimizi tutar gibiyiz..

Mum bakışlara sahip gözlerimizle, günden güne eriyoruz..

Sonra an geliyor ritüel sevişmelerin karabasanı basıyor üzerimize..

Büyüyoruz sevgilim..

Sen artık suratımı öpmekten vazgeçip, sıfatıma odaklanıyorsun mesela.

Adınla başlayan sabahlarım, "günaydın"lara yenik düşüyor. 

O anlarda içi kof ağaç kabuklarından oluşmuş insanlığa benziyoruz.

Açıldıkça kırılan kalemlere dönüşüyor yüreklerimiz.

Delen, çevrildikçe kanırtan bencillikleri yutuyoruz öğün başına.

Kendi kibritini elinde tutan melekler gibiyiz sevgilim..

Kanatlarımızın yanmasından korkmadan, yakıyoruz her birini.

Yinede seni seviyorum.

İçine çektiğin her nefes yüzüme karbondioksit çarptırsa da.

Evet, gerçekten açıldıkça kırılan kalemler gibiyiz sevgilim.. 

Basit yada adi olduğumuz için değil, içimizdeki fazla kurşundan dolayı delirir gibi seviyorum seni. 

* 5. yılında da hac çıkmadı diye üzülüp ama hac parasını eve harcayan ama son dakika gölü ile ek kontenjan sayesinde hac çıkan bir ailenin mensubu olan Efsa.. Sevgili kızımızı satışa çıkardık mecburen.. 

* Görsel

Bir Kadının Aldatışı 2. Bölüm

"Öncesi"


İstediğim tek şey özenindi.

Tüm birlikteliğimiz senin yapmacık ve bir görevmiş gibi yaşattıklarından ibaret geliyordu gözüme.

Senin beni gerçekten hissetmeni beklerken;

içimdeki savunma içgüdüsü ile buna ihtiyacım yokmuş gibi davrandım.

Şimdi sakın susmamı bekleme, çünkü senelerce içimdekileri kusmayı bekledim sana.

Sana pişmanlıklarımı anlatmayı isterken hep dinlemeyi reddetti benliğin.

 Belki de duyacaklarından korktun kim bilir.

Sevgisizliğinle bu kadar açıkça yüzleşme cesaretin yoktu.

Hazır değildin duymaya, kendini tartmaya...

Sen konuşmayınca, kendimi dinlemekten usandım.

Usandığımda farklı kaçışlar aradım.

Ama bütün yollar sana çıkmamaya başladı geri dönüş zamanlarında.

İflah olmaz bir duygu arsızı olmaya başlamıştım, doymuyorum.

Senin boşalttığın anlarımı başka kimliklerde, başka resimlerde ve seslerde doldurmaya başladım.

İşte bu noktada hissetmeye başladın belki de bir şeylerin ters gittiğini.

Alışkanlıkla yaptığım yemeklerin bile tadı değişti senin için.

Bu sefer değiştiremeyeceğin hislerin altında ezil istedim!

Çünkü zamanla senin canını acıtmayı istedim.

Acıtamadığımı, değişemeyeceğini anladığımda; ama en çok kendime kızdığımda başladım seni aldatmaya.

Başka bedenlere sen diye sığınmadım ve yaslanmadım asla başkasının göğsüne.

Kimsenin kalp atışlarını duymadım senden başka.

Ama aldatmaksa aldattım işte düşlerimde.

Dokunmadan seviştim bazı bazı.

Senin umursamazlıklarına hüzünle ve öfkeyle seslenirken, onlarla şehvetli tonlarda konuşuyordum.

"Gel" desem geleceklerdi biliyordum

ve "Gel" dediler, gitmedim.

Kirletmeye kıyamayacak kadar çok seviyordun çünkü bedenimi.

Tek sevdiğin olarak gördüğüm bedenime başka dokunuşları yüzeysel tattırmaya kıyamadım.

Nasılsa aldatmıştım ya seni vicdanım daha fazla yükü kabul etmeyecekti belki de.

-Şimdi bana "neden" diye mi soruyorsun?

"neden"...

"Çünkü senelerce sen diye baktığım her yerde yokluğunun izlerini bulmamla başladı ilk kez her şey."

* Mutlu ama güneşte yanıp domatese benzeyen Efsa

* Görsel

Bir Kadının Aldatışı

Adam kısık sesiyle sadece -“neden ?” diyebildi

Ve kadın derecesi hiç düşmeyen bir tonla, tüm can acımışlığının verdiği oranda anlatmaya başladı.

"Her şey ilk kez yalnızlığımı duyumsadığımda başladı...

Seninle konuşmak istediklerim, sana söylemek istediklerim, hep boğazımda bir yarım kalmışlıkla tıkandı.

Biliyordum dinlesen anlayacaktın, anlatsam kurtulacaktım, ama dinlemeyi hep ret ettin.

Sana anlatacaklarım hep sıradan göründü gözüne.

Bilmiyorsun!

"Karşındakinin susması dışında, birine kendini anlatmanın zorluğunu."

Yoktum gözünde, değersizdim senin için, öyle hissettiriyordun bana...

Bir bedende takılı kalmıştın sen, yokluğumu sadece bir yönde arıyordun.

Senelerce sığınmak istediğim yanlarım çoğaldı yanında. Kapanmayan bir boşluk vardı içimde.

Çevremdekilerin farklı duygularıyla besleniyordum artık. 

Adı bazen tutku oluyordu, bazen şımartılmak, bazense şefkat...

Bölük pörçük duygularla yaşamayı seviyordum.

Bilirdin bendeki bu halleri. Ama hiçbir şey demezdin.

Susardın.

Bu suskunluk anları; benim başkalarının sevgisine, ilgisine duyumsadığım hisleri bin kat artırıyordu. Anlamadın...

Ben konuştukça, sen karşılıksızdın ve susmaya devam ettin.

Önceden suskunluklarımız bile anlamlı gelirdi.

Sonraki yıllarda ise sadece öfke hissettirdi bana."

(Devam edecek...)

* Beta mikrobum belirli bir seyir tutturdu. Beraberce yüksek değerlerle yaşamayı öğrendik. Tam hadi onu geçtim derken, kronik sol bileğimin şişmesi nedeni ile Dr dans yasağı verdi. Bakalım sonunda neler çıkacak. 

Bu arada yazı, benim ilk acemilik zamanlarımdan yeniden döngü olsun istedim. Hepinize sevgiler. :)

* Görsel

Bitti.

Bitti!

Ne acı ki; ayakta kalmış bir sevgiydi bizimkisi.

Oturup da dinlenemedi, demlenemedi.

Ben; önemsenmediğimi sandım, 

Sen kandırıldığını..

Bitti;

Artık yüzünde gördüğüm izler bana ait değildi.

Geçmişi kurcalayıp söylenilen cümleleri ayıkladığımda, sözcükler gözlerimi yakmıyordu artık.

Bitti!

O adam benim harflerimin kordonuydu.

Bu yüzden ne zaman bir şeyleri yazmaya kalksam, hep onu doğuruyordum.

Ama bitti!

…

Oysa ben gerçekten istemiştim, saçlarımın tokasını, yalnız onun için çözmeyi..

Artık tek kişilik bir otobüs koltuğuna benzer fotoğraflar çektiriyorum,

Artık...

 Hiçbir şey eskisi gibi değil.

Bitti işte!

Oysa, bu sevdanın teri bile soğumadan..

Bitti ve ben kıstım sesimi...

* Beta Mikrobu kapmış, sürekli iğne vurulup durmaktan fıskiyeye dönen Efsa...

* Görsel 

Dans 3

Eğer 1 sene dişimi sıkıp, azimle çalışırsam; eğitmenlik için sertifikamı elleri ile imzalayacağını söyledi hocam.. Henüz çok iyi değilim ama 1,5 yıldan sonra başladığım yere baktığımda ilerlediğim yolu çok net görebiliyorum..

Hep sorulduğu üzere "Neden dans ettiğime" gelince. Dans benim için sevişmek gibi... O an ikinci bir şey düşünmemek. Tüm dünyadan soyutlamak kendini. Sadece yaptığın şeye odaklanmak... 

Bu heves başka türlü nasıl anlatılır bilemiyorum. Ama umarım beni anlıyorsunuzdur. 

* Uzun uzun yazasım yok, eskisi gibi suskunluklarımda yok üstelik. Hevesimi kaldırdım şimdilik her şeye. Öyle tepkisiz, soğukkanlı ve durağan bir şekilde devam ettiriyorum hayatımı. Her şey vazgeçilebilir görünüyor gözüme. Bir parça da bencillik kokusu oluştu tenimde. Hayatımdaki herkesi bir köşeye oturttum. 30 lu yaşlara yaklaşıyor olmak bende böyle bir etki bırakıyor sanıyorum. 

Kısa cümlelerle anlatıyorum kendimi. Artık tumblr kullanmaya başladım. Sanıyorum sindirmem bitince suizlerinde görüşeceğiz yeniden.

* Edit: :)) Kendi bloguma girişi bırakın, yorumlara cevap veremediğim için özür diliyorum. Cepten girmeyi deneyeceğim. :) öperim hepinizi...

Haklısın..



Haklısın;

İlk başta hiç sevmedim seni.

Sevgine inandırılmak istemedim ki.

Sen tuttun, beni kendine zorla ilikledin.

İki yakanı bir araya getirecek kadın sandın beni.

Oysa ben küçük şehirlerin içinde, hayallerini geleceğe erteleyen alelade kadından biriydim.

Ve sen İstanbul gibiydin sevgili..

Boğazlarını birleştiren köprülerle tutunuyordun hayata..

Haklısın;

Sonra çok sevdim seni..

Kokunu, parmak aralarını, koltuk altlarına sığınmayı..

Yüzündeki çukurlarını sevdim!

Sakallarını sevdim yuvam bildiğim..

Yutmaktan korkup kursağımda bıraktım seni, burnumun direğinde tuttum hüzünlerini.

Bir sıkımlık canımı saldım ellerine, bedenine serdim bedenimi..

Haklısın;

Çok aldattım seni..

Kirpiklerimle, ellerimle, kelimelerimle..

Ayaklarımla aldattım!

Başka bedenlere sarılıp yürüdüm yokluk zamanlarında.

Düşmeyeyim diye başka sakat kollara tutundum.

Yoruldum...!

Haklısın;

Düşünmemem gereken şeyleri düşündüm, üstüme vazife bilip.

Başkalarıyla olmamın umurunda olmadığını söylediğinde,

bir kelimenin içerisindeki ses düşmesi kadar vurucu oldu etkin!

Defalarca doğru yazılamayacağımı anlayan bir harften öteye gidemedim!

Sende izim başka kaldı, dilde başka…

Sonra başka yastıklarda…

Haklısın;

Hiç unutmadım seni.

Diş biledim geçen zamanda.

Kural koydum içlerinde senli maddeler taşıyan..

Saçlarımı kırmızılaştırdım yeniden.

Bir savaşa hazırladım narin ellerimi.

Yemin ettim, dua ettim.

Bana yaşattıklarını, sende yaşamadan öleme istedim!

Haklısın;

Sen gibi yapabilir, bir insan yada bir yalana sığınabilirdim.

Ona bir renk, bir koku ve bir ten sunabilirdim.

Ama geç dahil olunmuş hikayelerin esas kadını olmak istemiyordum artık.

Haklıydın!

Soğuk bir alınganlıktı benimkisi..

Teninle alınan teyemmümlerde aramamalıydım cennetimi...!

 
* İhale, ihale ve ihalelerle mücadelede bir Efsa...

* Görsel

29 Yaşımdan

29 Yaşımdan;

Sevdiklerime "mutlu ol" demek yerine, "mutlu kal" demenin güzelliğini öğrendim.

Asla affetmeyeceğim insanların en yakınımdan çıkabileceğini, erdem sahibi sandıklarımın onursuz ve yalancı olabileceklerini öğrendim

Uzun yıllardır hayatında olan ve bana hep dürüst yaklaşmış kişilerin dönekliklerini, yine de buna şükretmeyi öğrendim..

Zamanında canımı yakmış bir insanın hergün kendi dağının altında ezilmesini, bir tatmin duygusuyla acımadan izleyeceğimi öğrendim

Bir erkeği kışkırtmanın birkaç cümlede saklı olduğunu ve kışkırtıldığımda yapabileceklerimden korkmam gerektiğini öğrendim. Ama tüm bunları doğru zamanda, yanlış insana söylemenin bedelini öğrendim..

Kıçını kapatacağım derken, önünü açan erkeklerin kendi dünyalarında ne kadar sefil olduklarını öğrendim..

Dostluk kavramımın açılımlı olduğunu, yapmayacağım şeylerin yanısıra yapabileceklerimden korkmam gerektiğini öğrendim.

İstanbuldaki erkeklerin güven konusunda işgilli olduklarını. Her ne kadar güven veren bir insan olsamda, benim bile bu çizgiyi kıramayacağımı, amip gibi kuşku türettiklerini öğrendim.

Kızım ve ailem arasında bir köprü olduğumu, ama annem olmasaydı bu köprüyü zor kurabileceğimi öğrendim..

Her ne olursa olsun, her halime, her düştüğüm duruma yine de şükredebileceğimi öğrendim.
Ders çalışma konusundaki azmimi bir ders uğruna kaybettiğimi, ikdisat denen illette bir türlü kafamın basmadığını öğrendim..

Babamın 70 yaşına girmesiyle, zaten zehirli guatr yüzünden fırlayan sinirlerinin dahada ilerleyebileceğini öğrendim..

Şiir kitaplarını daha çok sevdiğimi, tangodan asla vazgeçemeyeceğimi, saçlarımın kırmızıyken daha güzel olduğunu öğrendim..

Bir yardım kampanyasındaki teşekkür belgesinin yanına iliştirilmiş çocukların çizimlerinin olduğu kartın beni daha çok mutlu edebildiğini öğrendim..

Bir kadın öldüğünde, insanlığında ölebileceğini, giderek erkeklerden dahada uzaklaşabileceğimi öğrendim..

Hayatımda ilk kez kendi ayaklarımla yürümeyi tercih ettiğimi. İçimdeki sevilme arzusunun artık umrumda olmadığını ve başka sakat ayaklara dayanmadan da yürüyebileceğimi öğrendim..



* Bu aralar kaybedecek hiçbir şeyi olmadığını düşünen Efsa..

* Görsel